Bu utancı nasıl temizlersiniz bilmiyorum ama benim gibi düşünen insanların güvenini bir daha kazanmak çok zor olsa gerek..
Doğrusu çok inanmıştım, inandırılmıştım. Ama hayali sukunete uğradım. Şampiyonluğa oynayan bir takımın deplasmanda dahi olsa 4-0 gibi farklı bir hezimetle dönmesini yadırgadım. Yuuhhlar olsun hepinize.. Parasız pulsuz da olsa, alacağın da olsa bu sonuç ne size ne de giymiş olduğunuz formaya hiç yakışmadı. Sizlere olan güvenim sarsıldı..
Niye yalan söyleyeyim; Hiç kimsenin size şans tanımadığı, güldüğü, alay ettiği dönemde dahi bırakmadım sizleri. Satmadım da.. Ama Pazar günkü rezaletten sonra beni de o diğerleri gibi düşünmeye zorladınız. Kurda kuşa rezil ettiniz.. Ayıklayın bakalım şimdi pirincin taşını.. Zaten Play-Off şansınızı dağlar ötesine bıraktınız, “Yer yarılacak, kıyamet kopacak, ancak varırsınız” hedefe. En kritik dönemde kaybedilen 3 puan ve hezimet.. Utanç verici.. Bu utancı nasıl temizlersiniz bilmiyorum ama benim gibi düşünen insanların güvenini bir daha kazanmak çok zor olsa gerek..
Yaşadığınız maddi zorluklarda yanınızda yer aldım, size destek vermeyenlere etmediğimizi bırakmayarak, bizleri mahcubiyete sürüklediniz, yüzümüzü kızarttınız.. Şimdi ne olacak bilmiyorum? Matematiksel olarak elbette şans var.. Ama sen kazansan da yetmeyecek.. Birine göbek bağın olduktan sonra o gelecek başarının ne hayrı olacak bize? Kendi göbeğini kendin kesmek varken, el aleme muhtaç olmak yakışır mı bize? Önce size şunu sormak lazım: “Sahanda kazanamazsan, deplasmanda puan alamazsan, nasıl olacak bu işler?” Zaten bu ligde Hatayspor’un adı bir puandı..
Siz oynamasınız da bu takım rengiyle almıştı zaten bir puanı.. Ama o ismi de yok ederek, eksilere koydunuz Hatayspor’u.. Benim bu takım için kimseye “Destek” olun çağrısını yapacak yüzüm kalmadı. Siz mi istersiniz, başkanınız mı, yöneticiniz mi, teknik direktörünüz mü? Bilemiyorum.. Şimdi bütün kapıların kapanmasına neden oldunuz.. Size kim destek verecek bu saatten sonra merak ediyorum doğrusu.. 5 kuruş dahi almadığınızı iddia ettiğiniz dönemlerde Siirt’i, Kırıkhan’ı nasıl geçtiğinizi, 10 kişiyle maçın nasıl kazanıldığını cümle aleme göstermiştiniz. Demek ki siz isteseydiniz başarırdınız..
Yüreğinizi ortaya koymadınız.. Bence siz istemediniz, kendi emeğinize, ekmeğinize ve hepsinden önemlisi ailenize ihanet ettiniz.. “Bizim gücümüz bu kadar, gücümüz yetmedi” gibi lafları hiç anlatmayın bana sakın.. İnanmam, zaten artık inanmıyorum size.. Son 3 maçta 7 puan birden kaybederek, inancınızı ve yüreğinizi kaybetmişsiniz.. İşin ciddiyetinde değilsiniz.. Bunun adı tecrübesizlikte değil, bunun adı; beceriksizlik ve basiretsizlik.. Yönetiminde artık ciddi ciddi kongreyi düşünmesi gerekiyor..
Geçen yıl kaçan şampiyonluğun ardından bu memleket ikinci bir faciayı kaldıramaz. Zaten bir grup taraftar maça geliyor, bari kelaynak kuşları gibi bunları koruyalım.. Aksi takdirde maçlara üç-beş kişi gelir haberiniz ola.. Bırakın bu cenazeyi kim sahiplenirse sahiplensin.. Çünkü bu işin tadı iyice kaçmaya başladı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder